ΘΕΑΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ

Μια ιστορία από την εποχή του κορωνοϊού σπαρακτικά επίκαιρη.

​

Η Άννα Βαγενά μιλάει για το έργο:

​

Όλες εκείνες τις ημέρες της καραντίνας, βίωνα κι εγώ όπως όλοι μας, την δύσκολη καθημερινότητά μας. Ανάμεσα σε όλες τις ειδήσεις που μας κατέκλυζαν από παντού, πιο πολύ μου έκαναν εντύπωση και με πλήγωναν οι πολυάριθμοι θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων στους οίκους ευγηρίας της «πολιτισμένης» και πλούσιας κεντρικής και βόρειας Ευρώπης (Βέλγιο, Γαλλία, Σουηδία κ.λπ.).

​

Κάθισα λοιπόν και έγραψα μια ιστορία. Μια ιστορία για δυο μοναχικούς ανθρώπους που η μοίρα τους φέρνει κοντά σε έναν τέτοιο χώρο, έστω και για λίγο.

​

Μια ιστορία ερωτική, τρυφερή με πολύ χιούμορ και συγκίνηση. Μια ιστορία με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, που βγήκε από μέσα μου αβίαστα και κύλησε στο χαρτί σαν νεράκι.

​

Δεν συμβαίνει στην κεντρική Ευρώπη, συμβαίνει εδώ, στην αγαπημένη μας Αθήνα που την πλήγωσε ο κορωνοϊός. 

​

Ελπίζω και εύχομαι να ανοίξουν τα θέατρα το φθινόπωρο, για να ξανά ανταμώσουμε με τους θεατές μας στη ζωντανή επαφή του θεάτρου, που κανένα ηλεκτρονικό μέσο δεν μπορεί να υποκαταστήσει.